6 Şubat 04.17’de merkez üssü Kahramanmaraş (Pazarcık-Elbistan) olan, tespit edilen deprem büyüklüğünün 7.7 olduğu ve 10 ili etkileyen bir deprem yaşadık. Çok sayıda ev yıkıldı kalan evlerin çoğu ise ağır hasar aldılar. Can kaybının günden güne takip ettik ve bugün ulaşılan can kaybı sayısı 43 bin 556 olarak bildirildi. Olayın ilk gününden itibaren resmi kurumlar ve dernekler olay yerlerine ekip ve malzeme gönderdi. Biz de deprem bölgesine malzeme ve ekip gönderen dernekler arasındaydık. Bizzat olay yerini gören ve orada ikamet eden ekip arkadaşlarımızdan durumun vahametini öğrendik ve takip ettik. Binlerce can kaybının yaşandığı bu 10 ilimizde hayata tutunmaya çalışanlar da vardı elbette çünkü yaşam tüm ağırlığına ve acısına rağmen devam ediyordu. Kalan aileleri yerleştirmek için sahada binlerce çadır kuruldu. Artçıların aktif olarak devam etmesi bu bölgelerde yaşayan kişileri ve orada yardım çalışmaları için bulunan ekipleri olumsuz etkiliyor olsada bölgede hayatın yeniden aktif hale gelebilmesi için herkes canla başla çalışmalar yürütmeye devam ediyor. Kayıp sandığımızdan ve görebildiğimizden daha çok. Hayatta kalanlar, yaşadığına sevinemeden acılarıyla ve korkularıyla yaşamaya çalışıyorlar. Çok resim yarım kaldı söylenmemiş sözler kaldı ağızlarda, kışın yemek için hazırlanan yemekler dolapta, yarın söylerim diye ertelenen hisler kaldı yüreklerde. Enkaz yığınları, molozlar bir dağ oluştururken bir yandan dağ kadar acılar, yarım kalan hikayelerde birikti. Giden geride bıraktığına yanamadı kalan yaşadığını anlamadı. Her enkaz, çocukların cıvıltısıyla aydınlanan bir yuvaydı. Her yuva bin hatıraydı. Bir dakika geride belki yüz yıl silinmeyecek acılar bıraktı. 6 Şubat karanlığa uyanılan bir sabahtı.
وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْاَمْوَالِ وَالْاَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِۜ وَبَشِّرِ الصَّابِر۪ينَۙ
Andolsun ki sizleri biraz korku, biraz açlık, mallardan, canlardan ve meyvelerden eksiltmekle imtihan edeceğiz. Sabredenleri müjdele!
(2/Bakara, 155)